کنایه‌های تندسهرابیان به فوتبالیست‌ها؛دَم ساحلی وفوتسال گرم!

علیرضا سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی کشورمان در آستانه المپیک 2024 پاریس در خصوص آخرین شرایط قایقرانان اعزامی به مسابقات المپیک پاریس، ورزش کشور و انتظاراتی که از دولت جدید دارد، صحبت کرد.

همواره از رسانه به عنوان یک دوست یاد کردم و در این 5 سال همواره در کنار ما بودند و هر زمان هم نقد کردند ناراحت نشدم و همواره نقدها را پذیرفتم. من رسانه را به خوبی می‌شناسم و به موضوعات مربوط به رسانه آشنا هستم و جایگاه آن را می‌دانم.

در خصوص شرایط قایقرانان اعزامی به المپیک توضیح می‌دهید.

تیم‌های روئینگ و آب‌های آرام اردوهای خوبی را پشت سر گذاشتند و شرایط مطلوبی دارند. علی آقا میرزایی در آب‌های آرام با توجه به علاقه خود در انزلی تمرین کرد و قایق و امکانات را برای او فرستادیم. نبی رضایی هم در مازندران تمرین کرد. بچه‌ها از اردوی ایتالیا خبر نداشتند و فقط دوست داشتند رقیب تمرینی داشته باشند‌ و ما این اردو را برای آنها فراهم کردیم. مطمئناً قایقرانان نتایج خوبی می‌گیرند.

برنامه‌ای برای کادر فنی تیم ملی آب‌های آرام پس از المپیک دارید؟

در مجارستان با فدراسیون این کشور صحبت کردیم. مجارستان قطب قایقرانی است و در المپیک همیشه مدال دارد. اگر به نتیجه برسیم یکی از مربیان یا کمک مربی تیم ملی بزرگسالان این کشور را دعوت خواهیم کرد. با روسیه هم صحبت کرده بودیم. بعد از المپیک صددرصد از یک مربی صاحب نام با کارنامه خوب در تیم آب‌های آرام استفاده خواهیم کرد. به مربی نیاز داریم که کار کند‌. می‌خواهم طوری کار کنیم که در المپیک 2028 لس‌آنجلس همه بگویند چرا مدال نگرفتیم. می‌توانیم در بازی‌های آسیایی رقیب برخی رشته‌ها در کسب مدال باشیم.

پس به نتایج قایقرانان در المپیک خوش‌بین هستید؟

در تاریخ قایقرانی 5 سهمیه نگرفته بودیم که این امر این بار محقق شد. دختر و پسر  ما در مسابقات جهانی مدال گرفتند. خیلی کارها می‌توانیم انجام دهیم به شرط اینکه امکانات، همدلی و آرامش داشته باشیم و مدیریت کلان در اوج خود باشد. منابع مالی نیز نقطه افت همه این موضوعات است.

روزی را به یاد دارم که وقتی رئیس فدراسیون وقت قول مدال در قایقرانی را داد بسیاری از کارشناسان خبره ورزشی خندیدند و وقتی اولین مدال در نقره کسب شد گفتند شانسی بود. در دور بعد وقتی مدال طلا گرفت دیگر حرفی برای گفتن نداشتند.

اگر زیر ساخت‌ها فراهم باشد در المپیک می‌توانیم مدال بگیریم. من نباید دنبال خوابگاه باشم و وزیر برای ورود سیمان جهت ساخت خوابگاه ورود کند. سعید حسین‌پور نباید بدون خوابگاه باشد. من نمی‌توانم مثل علیرضا دبیر کاخ بسازم ولی یک جای کوچک آماده می‌کنم و گلیم خودم را از آب بیرون می‌کشم. سعید حسین‌پور مدال طلا آسیا و  برنز قهرمانی جهان را می‌گیرد ولی باز هم به او خوابگاه نمی‌دهند.

مهسا جاور مدت زیادی از فرزند خود دور بوده و آیا این امکان وجود نداشت که فرزندش در کنارش باشد؟

جاور می‌دانست شرایط سختی دارد و باید روز و شب تمرین کند. او هر شب با دخترش به صورت تصویری صحبت می‌کند. جاور با عِرق و تعصب تمرین می‌کند، کما اینکه تمام قایقرانان ما اینگونه هستند. آنها می‌روند تا رقبای خود را آزار دهند و اجازه ندهند به راحتی صعود کنند. زینب نوروزی هم تازه عروس است و دوری از همسر برایش سخت است. فاطمه مجلل سن کمی دارد و عشق او خانواده‌اش است. سایر ورزشکاران هم همینگونه هستند.

ما و ورزشکاران مثل سرباز هستیم. مگر سربازان و شهدای ما  با خانواده خود به جبهه می‌رفتند؟ همه ما به خانواده عشق و علاقه داریم. بچه‌ها سرباز هستند؛ یکی سرباز لباس رزم می‌پوشد و یک سرباز لباس ورزشی. یک سرباز در خرمشهر جسد زن شهید را از دار پایین می‌کشد و یکی مانند ورزشکاران پرچم ایران را بالا می‌برند.

لیگ قایقرانی رشد چشمگیری داشته، در این خصوص توضیح می‌دهید.

درِ فدراسیون قایقرانی به روی همه باز است و خیلی از مربیان و داوران که بیرون از گود بودند، وارد میدان شدند و جوانان زیادی را پرورش دادند. 960 ورزشکار و 64 مربی در 15 لیگ با حضور 74 باشگاه قرارداد دارند و حقوق می‌گیرند. شعار من که اشتغال زایی بوده عملی شده است. همچنین مبلغ قراردادها افزایش یافته است که البته باید بیشتر از این باشد.

تیم‌های نخست در لیگ به عنوان  نماینده ایران در رقابت‌های برون مرزی شرکت می‌کنند و این هم باعث شد تا باشگاه‌ها وارد گود شوند. وقتی تعداد باشگاه‌ها در لیگ بیشتر  باشد، محتاج مربی و ورزشکار هستیم و مربیان به دنبال تربیت ورزشکار می‌روند.

نتایج این دوره از المپیک را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟

از رسانه‌ها و رؤسای فدراسیون‌ها خواهش می‌کنم پیش بینی نکنند چون ورزشکار تحت فشار قرار می‌گیرد و از نظر ذهنی بهم می‌ریزد. پیش بینی کردن از طرف هر کجا و هر کسی باشد اشتباه است.

اما اینکه حقوق یکسان به ورزشکاران نمی‌دهیم، به همان پیش بینی از عملکرد ورزشکاران برمی گردد. برای مثال ورزشکاری که پیش بینی درباره او کسب مدال طلا است، 200 میلیون می‌گیرد. اینجا بر اساس پیش‌بینی‌ها حقوق داده می‌شود.

هیچ اشتباهی قابل تأیید نیست. نباید بین ورزشکاران فرق بگذاریم. 10 میلیارد پاداش برای طلا تاکنون وجود نداشته و از 5 هزار یورو به 10 میلیارد تومان افزایش یافته است. همین مبلغ به ورزشکار انگیزه می‌دهد. از پیش بینی‌ها متنفرم چون کار را خراب می‌کند. برای آینده هم می‌دانم اگر آب دریاچه کاهش یافت تیم را به اردوی خارج از کشور می‌فرستادم و تلاش می‌کنم نتایج بهتر باشد.

اگر می‌خواهیم در المپیک 2028 لس آنجلس، سایر رشته‌ها دوشادوش کشتی مدال آور باشند باید رشته‌های پرمدال دیده شوند. تک تک ثانیه‌ها را باید مد نظر قرار داد. چه کسی فکر می‌کرد احسان حدادی در دوومیدانی در المپیک مدال بگیرد اما این اتفاق افتاد. احسان حدادی‌ها در کشور ما کم نیستند.

شما دست‌های پینه بسته قایقرانان را ببینید. در هانگژو قهرمان بوکس ما گریه می‌کرد که نتوانسته جایزه بگیرد تا با آن همسرش را خوشحال کند. این یک درد است اما در مقابل یک فوتبالیست می‌گوید چرا 10 میلیارد هزینه من را ندادند تا ماشین مورد نظرم را بخرم و می‌گوید از ایران می‌روم.

چرا همه ورزشکاران در مقابل فوتبال جبهه‌گیری دارند؟ متأسفانه رسانه‌ها آنها را بزرگ کرده‌اند. یک فوتبالیست برای اینکه نصف عمر ورزشی خود را روی نیمکت بنشیند 20 میلیارد می‌گیرد و با ماشین گران قیمت رفت و آمد می‌کند. آنها حتی به خبرنگاران بی‌احترامی می‌کنند اما رسانه‌ها واکنشی نشان نمی‌دهند. اگر این رفتار را یک کشتی‌گیر یا تیرانداز یا قایقران داشته باشد رسانه همین واکنش را دارد؟

وزارت ورزش باید کارگروهی تشکیل دهد تا راهکاری تدوین و به فضای ورزش تزریق کند. اگر این امر محقق شود مشکلات حل خواهد شد اما مستلزم آن است که افراد لایق در جایگاه واقعی خود قرار بگیرند. باید جوانان تحصیل کرده و با انگیزه را در حوزه ورزش به کار بگیریم. لازم است شرایطی فراهم شود تا افراد متفرقه و فقیر جامعه نیز بتوانند از اماکن ورزشی استفاده کنند اما آیا اکنون این شرایط فراهم است؟

علیرضا دبیر به هر ترتیبی که بوده پول گرفته و ساخت و ساز کرده و او اگر رئیس شرکت توسعه و تجهیز شود ورزش را آباد می‌کند اما امروز می‌بینیم که از او هم باشگاه‌ها را گرفته‌اند و داد او نیز در آمده است.

پیش بینی شما از دوره بعد بازی‌های آسیایی و المپیک چیست؟

نگاه مثبتی نسبت به المپیک 2028 دارم. برای مثال احسان حدادی با دید ورزشی و منابع مالی که دارد در دوومیدانی نتایج دیگری می‌گیرد. کشتی مانند همیشه موفق خواهد بود. روی قایقرانی نیز باید حساب ویژه باز کرد. در دوچرخه سواری امسال فرانک پرتو آذر کم نیست. در ووشو و تکواندو می‌توانیم رقبا را قلع و قمع کنیم البته این در شرایطی است که فرقی بین رشته‌ها گذاشته نشود.

اگر رئیس فدراسیون نمی‌شدید دوست داشتید چگونه به قایقرانی کمک کنید؟

دوست داشتم کارهای عمرانی در ورزش انجام می‌دادم. علاقه زیادی به گسترش زیر ساخت ها در ورزش دارم. در حال حاضر همواره در حال کار کردن در امور ساخت و ساز فدراسیون هستم و همیشه با لباس خاکی به خانه می‌روم. خوابگاه خوبی را تأسیس می‌کنیم که مانند هتل خواهد بود و زیباترین منظره را خواهد داشت. وزیر ورزش دستور آن را داده اما شرکت توسعه می‌خواهد از ما اجاره بگیرد و فعلاً منتظر هستیم تا این مانع برطرف شود. ورزشکار من لایق بهترین‌هاست و این شعار نیست و در عمل به آن توجه دارم.

کشتی ما در المپیک مدال می‌گیرد و از سال‌های بسیار دور در کشور ما وجود داشته و مورد توجه بوده است. قایقرانی با توجه به قدمت خود  بسیار خوب عمل کرده است. در این دوره از المپیک هم بعد از کشتی بیشترین تعداد سهمیه را کسب کرده است.

قول دو رقمی شدن مدال‌های قایقرانی در هانگژو را دادم اما به دلیل بی‌تدبیری‌ها در بحث  آب دریاچه و کاهش آن و استخراج آب توسط پیمانکار تمرینات ما تحت الشعاع قرار گرفت. تمرین در نیم متر آب مانند تمرین دونده در آسفالت است. مشکل آب دریاچه با مدیریت کیومرث هاشمی برطرف شد. هاشمی از قوی‌ترین وزرای ورزش است چرا که در دوران سرپرستی این مشکل را با وزیر نیرو حل کرد و مانع از هدررفت آب دریاچه شد. به رئیس جمهور آینده توصیه می‌کنم برای اینکه ورزش دوباره دچار مشکل نشود، آقای هاشمی را به عنوان وزیر به مجلس معرفی کنند تا در بعد ورزش ایران قوی داشته باشیم‌.

تأمین بودجه در بحث زیر ساخت‌ها و تجهیزات توسط آقای هاشمی نیز کار بزرگی بود که وی انجام داد و مطمئناً با این مدیریت در بازی‌های آسیایی دوره بعد نتایج خوبی کسب می‌کنیم. لازم است در بحث اختصاص بودجه فقط کشتی دیده نشود. اگر اعتبار کشتی را ما در قایقرانی داشته باشیم یا هر رشته دیگری داشته باشد، 8 سال بعد رقیب کشتی در کسب مدال خواهیم بود. برخی از رشته‌ها مدال بیشتری نسبت به کشتی دارند و اگر مورد توجه و حمایت مالی قرار گیرند می‌توانند نقش مهمی در سبد مدال آوری ایران داشته باشند.

کشتی این حق را دارد و مدال می‌گیرد و در المپیک در خط مقدم است و پرچم ایران را بالا می‌برد اما فوتبال چه؟ دَم فوتبال ساحلی و فوتسال گرم که پرچم فوتبال را بالا بردند. از زمانی که عضو تیم ملی قایقرانی بودم از فوتبال متنفر بودم و فقط فوتبال ملی را دوست داشتم و باشگاه ملوان انزلی. نمی‌دانم چرا ملوان را دوست دارم اما همه اهالی انزلی به این تیم عِرق دارند.

من فوتبال ملی و انزلی را نمی‌توانم با فوتبال یکی بدانم همان طور که فوتسال و فوتبال ساحلی را مجزا می‌دانم. اینها نه دنبال عکس و شهرت هستند و نه دنبال وارد کردن خودروهای صد میلیاردی. آنها ملی فکر می‌کنند. آنها به خاطر اینکه نکند باشگاهشان با آنها قرارداد نبندد نگران مصدومیت در تیم ملی نیستند. آنها دنبال عِرق ملی هستند. به عنوان یک غیر فوتبالی می‌گویم باید از حق فوتسال و فوتبال ساحلی دفاع شود.

انتظارتان از دولت آینده چیست؟

خانواده قایقرانی به من رأی دادند تا حق آنها را بگیرم. در دولت فعلی تلاش می‌کنیم تا این حقوق محقق شود. تنها بُعد غیر سیاسی که پرچم ایران را بالا می‌برد و سرود ایران پخش می‌شود و همه باید به پرچم و سرود احترام بگذارند، ورزش است به همین دلیل ورزش باید بیشتر مورد توجه واقع شود. اینکه در بحث تخصیص بودجه در کشور ورزش در رده شانزدهم دیده شود کار ورزش را حل نمی‌کند. خدا  شهید رئیسی را رحمت کند. او تنها رئیس جمهوری بود که نامه ورزشکاران را می‌توانستیم در اسرع وقت به دستش برسانیم و در سریع‌ترین زمان از دفتر وی پاسخ می‌دادند. قایقرانی، تیروکمان، شمشیربازی و تیراندازی پرمدال هستند و قبل از بازی‌های آسیایی اسم این رشته ها برده می‌شود اما بعد از آن خودمان می‌مانیم و کسب سهمیه و فراموش می‌شویم.

انتهای پیام/