رامین رضاییان وارد، صالح حردانی خارج؛ استقلال در تمنای حال، غافل از آینده!

انتقال رامین رضاییان به استقلال بدون شک یکی از جنجالی ترین انتقال های چندین سال اخیر فوتبال ایران بوده است و به نوعی مدیران استقلال با این خرید تا چند روزی هواداران را سرگرم فضای مجازی کردند و صدای اعتراض آن ها نسبت به کم کاری هلدینگ خلیج فارس در بازار نقل و انتقالات را خاموش کردند. انتقال رامین رضاییان به استقلال در ظاهر بسیار جذاب و یک دستاورد نقل و انتقالاتی بزرگ محسوب می شود اما در باطن خود دارای نکته های خاکستری است.

رامین رضاییان بی شک بمب نقل و انتقالات بود و استقلال با خرید او پیشتاز نقل و انتقالات شد اما بی تردید، استقلال با از دست دادن صالح حردانی، آینده را باخت!

صالحی که می توانست خسرو حیدری دیگری باشد

در دو فصل اخیر استقلال در سمت راست خط دفاعی خود صالح حردانی را در اختیار داشت و این بازیکن به تناوب با کوین یامگا در این پست برای استقلال بازی می کردند،‌ حضور صالح حردانی در استقلال پس از مخالفت های بسیار باشگاه فولاد نوید حضور یک جوان مستعد در سمت راست خط دفاعی آبی ها را می داد که قرار بود تا سال ها جناح راست آبی ها را بیمه کند و یاد بازیکنی مثل خسرو حیدری را برای آبی ها زنده کند اما داستان حردانی و استقلال خیلی زودتر از آنچه که باید به پایان رسید.
حردانی 25 ساله با قراردادی راهی اردوی سپاهان شد. در ظاهر به نظر می رسد برنده این بازی استقلال بوده چرا که آن ها بازیکنی مثل رضاییان را جذب کرده اند اما در واقع استقلال برای خرید رامین رضاییان که یک بازیکن آزاد محسوب می شد هزینه ای بیش از دستمزد دفاع راست (و یا وینگر) 34 ساله جدیدش پرداخت کرده و آن هم از دست دادن بازیکنی بود که سن و سال زیادی نداشت و همواره از استاندارد مناسبی در ترکیب استقلال برخوردار بود و حالا در اردوی سپاهانی ها به سر می برد. اگر شو رسانه ای و کری های هواداری را از انتقال رضاییان به باشگاه استقلال فاکتور بگیریم باید به این نکته اشاره کنیم در فوتبال روز دنیا همواره تیم های بزرگ به این قضیه واقف هستند که بازیکنان بالای 30 سال تیم شان در هر مقطعی از فصل ممکن است دچار افت شوند و پایین تر از سطح توقعات ظاهر شوند و از سوی دیگر برای بلند مدت نمی توان روی آن ها حسابی باز کرد پس ما لزوما نمی توانیم در این رالی نقل و انتقالاتی استقلال را پیروز بدانیم.

تکرار ماجرای نورافکن

خرید حردانی از سوی باشگاه سپاهان را به نوعی می توانیم به انتقال امید نورافکن به باشگاه سپاهان تشبیه کنیم. شاید اگر مدیران باشگاه استقلال در آن زمان هم از انتقال نورافکن به سپاهان غافل نمی شدند الان آبی ها یک بازیکن چند پسته (هافبک دفاعی، مدافع میانی، مدافع چپ) را در تیم خود داشتند که از 16 سالگی در مجموعه استقلال حضور داشته و می توانست تا پایان دوران فوتبالی خود برای استقلال در چندین پست بازی کند اما تغییرات مدیریتی پیاپی و نگاه کوتاه مدت به قضایا باعث شده نورافکن برای سال های پیاپی در ترکیب سپاهان حضور داشته باشد و اگر مصدومیت فصل گذشته اش را فاکتور بگیریم بارها و بارها شاهد درخشش در سپاهان بوده ایم، در بهترین حالت حتی اگر در نظر بگیریم رامین رضاییان یک یا دو فصل فوق العاده درخشان را در استقلال داشته باشد که خیلی بعید است، آبی ها نمی توانند برای طولانی مدت روی این بازیکن حساب باز کنند و باید در مارکت نقل و انتقالاتی ایران که سرعت ساخت بازیکنش به شدت پایین است به دنبال دفاع راست باشند آن هم در صورتی که آن ها با نگه داشتن حردانی هم می توانستند تا سال ها یکی از بهترین دفاع کناری های لیگ را در اختیار داشته باشند و هم این که رقبای خود را با حضور حردانی در تیم هایشان تقویت نمی کردند.

استقلال، رضاییان؛ نیازمند مراقبت!

باید از این نکته هم غافل نشویم که انتظارات از رضاییان بسیار بالا است و تجربه نشان داده این انتظار بالا از یک بازیکن می تواند تاثیر منفی روی عملکردش داشته باشد و همانطور که اشاره کردیم ریسک مصدومیت و افت بازیکنان بالای سی سال بسیار بالاتر از حد انتظارات است پس با این اوصاف شاید نتوانیم این تصمیم مدیران استقلال را تصمیمی از روی دوراندیشی بدانیم و همانطور که به نظر می رسد و طبق آخرین مصاحبه صالح حردانی آبی ها خیلی راحت این مدافع راست جوان را تقدیم سپاهان کرده اند، آن هم بدون این که پولی نصیب شان شود. در فوتبال روز دنیا خیلی کم اتفاق می افتد یک تیم مدعی اینگونه مهره جوان و آینده دار خود را به دلیل خرید یک بازیکن 34 ساله دو دستی تقدیم حریفش کند و ژست برنده هم به خود بگیرد. هیاهوی اطراف انتقال رضاییان به استقلال به نوع خود می تواند در کمرکش فصل و میانه بازی ها برای استقلال دردسر ساز شود چرا که کافی است از هیجانات اولیه این انتقال کمی دور شویم و پرده احترام میان رضاییان و استقلالی ها برداشته شود، به نوعی بهتر است موضوع را اینگونه بیان کنیم که رابطه استقلال، رامین رضاییان و هواداران نیازمند مراقبت زیادی برای به ثمر نشستن است و استقلالی ها برای خرید رضاییان آینده خود را از دست دادند و تضمینی هم در این قضیه وجود ندارد که آن ها بتوانند با این تصمیم در حال نتیجه بگیرند. مدیران استقلال با خرید رضاییان دست به قماری زده اند که در نگاه اول منطقی به نظر نمی رسد آن ها فصل گذشته مشکلی در سمت راست خط دفاعی خود نداشتند و اگر آن ها به دنبال کیفیتی بیش از حردانی می گشتند باید دست به تغییر می زدند و حالا هم این دست را روی میز بازی کرده اند اما شاید بهتر بود این قمار برای پست های دیگری انجام می شد که استقلال نیاز بیشتری در افزایش کیفیت در آن ها دارد.

ضرورت تقویت در فاز تهاجمی

استقلال در فصل گذشته از لحاظ حضور بازیکنان با کیفیت در پست هافبک و گاها خط حمله رنج می برد اما اینکه مدیران استقلال خرید بازیکنی مثل رضاییان را در اولویت خود قرار دادند منطقی جلوه نمی کند و آن ها باید بدانند خرید رضاییان آن هم در حالی که آن ها بازیکنی مثل حردانی را داشته اند خریدی در راستای رفع نیاز های استقلال نبوده و این تیم به تقویت بیشتری به خصوص در خط میانی و فاز تهاجمی نیاز دارد.‌