شمشیربازی؛ حاشیه‌هایی که خودش را در المپیک نشان داد

تیم سابر ایران در المپیک پاریس در بخش انفرادی نتوانست موفق شود و هر سه نماینده کشورمان با شکست مقابل حریفان خود وداعی زودهنگام از جدول مسابقات داشتند.

محمد فتوحی در مرحله یک سی و دوم نهایی مقابل «زی گیبرال» از مکزیک قرار گرفت و 15 بر 13 باخت و حذف شد. محمد رهبری برابر «سباستین پاتریس» نفر 8 رنکینگ جهانی از فرانسه با نتیجه 15 بر 13 باخت و از صعود به مرحله یک‌هشتم نهایی باز ماند. علی پاکدامن در دور نخست مقابل نماینده ژاپن پیروز شد و در مرحله یک‌هشتم نهایی به مصاف «اوه سانگ اوک» نفر 3 رنکینگ جهانی از کره جنوبی رفت و در نهایت با نتیجه 15 بر 10 شکست خورد و از گردونه مسابقات کنار رفت.

روزی که می‌توانست برای شمشیربازی تاریخ ساز شود

در بخش تیمی المپیک پاریس شرایط متفاوت بود و این تیم آمده بود تا با فراموش کردن خاطره تلخ شکست برابر ایتالیا در توکیو نخستین مدال المپیک کاروان ایران در پاریس و اولین مدال شمشیربازی کشورمان در المپیک را دشت کند.

شاگردان فخری در نخستین گام برابر آمریکا قرار گرفتند و در نمایش دیدنی این تیم را با نتیجه 45 بر 44 شکست دادند. محمد فتوحی در همان ابتدا کار را برای ایران سخت کرد و نتوانست در حد رویدادی مثل المپیک حاضر شود. او 5 امتیاز گرفت و 11 امتیاز از دست داد. علی پاکدامن اما با نمایشی خیره کننده 20 امتیاز گرفت و 14 امتیاز از دست داد و در آخرین بازی کار را برای ایران درآورد تا نشان دهد که به حق کاپیتان این تیم است.

محمد رهبری نیز با کسب 17 امتیاز و از دست دادن 14 امتیاز کمک زیادی به این پیروزی کرد. فرزاد باهر که جایگزین فتوحی شده بود، 3 امتیاز گرفت و 5 امتیاز از دست داد. در گام دوم ایران برابر مجارستان قرار گرفت و در اتفاقی عجیب و در شرایطی که از رقیب خود پیش بود، 45 بر 43 شکست خورد تا حریف فرانسه برای دیدار رده بندی شود. نباید داوری یک طرفه به سود مجارستان را نادیده گرفت.

در دیدار برابر مجارستان امتیاز گیری نمایندگان کشورمان به شرح زیر است:
علی پاکدامن: 13 امتیاز گرفت و 10 امتیاز از دست داد.
محمد رهبری: 15 امتیاز گرفت و 18 امتیاز از دست داد.
فرزاد باهر: 15 امتیاز گرفت و 17 امتیاز از دست داد.

در دیدار رده‌بندی اما شاگردان فخری خسته و بی انگیزه بودند و در نهایت با شکست 45 بر 25 برابر میزبان از کسب مدال باز ماندند.

در دیدار برابر فرانسه امتیاز گیری نمایندگان کشورمان به شرح زیر است:

علی پاکدامن: 11 امتیاز گرفت و 15 امتیاز از دست داد.
محمد رهبری: 11 امتیاز گرفت و 15 امتیاز از دست داد.
فرزاد باهر: 3 امتیاز گرفت و 15 امتیاز از دست داد.

از ناداوری تا نشنیدن صدای منتقدان؛ چه کسی پاسخگو است؟

ماجرای ناکامی شمشیربازی در المپیک از ناداوری شروع نشد بلکه بر می‌گردد به حدود یک سال قبل. همان زمان که امین قربانی از هدایت تیم ملی کنار رفت و میدانی باز شد برای حضور افراد ناکارآمد در تیم ملی سابر.

امین قربانی که پس از جدایی پیمان فخری از تیم ملی سابر بعد از المپیک توکیو بر صندلی سرمربیگری تیم سابر نشسته بود حواشی را دور نگه داشت و پس از یک افت چشمگیر، موفق شد سابر ایران را دوباره در آستانه کسب سهمیه قرار دهد. او موفق شد این تیم را با مدال برنز در جام جهانی اسپانیا، طلای انفرادی آسیا بعد از 24 سال و در مجموع هفت مدالی که به دست آمد دوباره به اوج برساند و با حفظ این آمادگی در نزدیک حالت به سهمیه قرار دهد اما در اوج این موفقیت‌ها استعفا کرد و هیچ وقت نیز دلیل استعفای او از سوی خودش و فدراسیون مشخص نشد. اگر چه استعفای قربانی به دلیل دخالت‌های فدراسیون قابل پیش بینی بود.

بعد از رفتن قربانی، عده‌ای که جایی در مربیگری نداشتند میدان را مناسب دیدند تا این تیم آماده را تحویل بگیرند و رزومه خود را پر کنند.

در همان مقطع و با فشار رسانه‌ها برای مشخص شدن وضعیت سرمربی و انتقادها به حضور یک سرمربی بدون کارنامه فدراسیون بلافاصله از همکاری با کریستن بائوی فرانسوی خبر داد اما هیچ وقت مشخص نشد که دقیقا قرار است بائو چه کاری انجام دهد. آیا مربی پروازی است یا قرار است کنار تیم باشد؟

در تمام مدتی که بائو عنوان مربی ایران را یدک می‌کشید نه در کنار پیست ایران در مسابقات حضور داشت و نه از نظر بدنسازی برای این تیم کاری انجام داد اما وقتی رسانه‌ها فریاد زدند که بائو برای این تیم مناسب نیست یا از سوی فدراسیون تکذیب شد یا خبرنگاران را محکوم به دشمنی کردند. در نهایت کار سابر و بائو‌ به آنجا رسید که این سرمربی فرانسوی از نظر ذهنی پاکدامن را تحت فشار قرار می‌داد و بعضاً تحقیر می‌کرد و حتی در مسابقات هم علیه او درخواست کارت زرد می‌داد. در آن زمان حتی مشخص نبود که آیا بائو در المپیک روی نیمکت ایران خواهد بود یا کشور دیگر. وقتی او سرمربی شخصی بازادزه گرجستانی است، چگونه در بخش انفرادی کنار پاکدامن خواهد بود و اصلا کسی نمی‌دانست قرار است در المپیک چه اتفاقی برای این تیم بیفتد.

از حضور فرد بی‌رزومه تا ماجراهای بائو

با وجود این شرایط و وقتی مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک متوجه اتفاقات این فدراسیون شدند به فکر چاره برای حل مشکل سرمربی افتادند و در نهایت فدراسیون مجبور شد در آستانه این رویداد مهم از فخری کمک بگیرد و فخری نیز با وجود اینکه می‌دانست کار سختی با این تیم از هم گسسته دارد، وارد میدان شد.

فخری زمانی که تیم را تحویل گرفت با بازیکنانی رو به رو شد که به واسطه اردوهای نسنجیده و طولانی مدت در فرانسه به حال خود رها شده بودند اضافه وزن و بدن‌های غیر آماده بازیکنان گویای همه چیز بود. فخری در دو ماه باقیمانده تا المپیک با تمرینات منظم و بدنسازی تلاش کرد تا این تیم را به آمادگی لازم برساند.

ایجاد همدلی در بین بازیکنانی که هر از گاهی زمزمه‌های اختلاف آنها به گوش می‌رسید نیز کار راحتی نبود که فخری عزم خود را برای آن جزم کرد و تیم راهی پاریس شد. این اما پایان ماجرا نبود. یک نفر بالاخره با ویزایی که واسطه سفرهای متعددش با تیم سابر داشت راهی پاریس شد. او که مشخص نیست چگونه به سابریست‌ها در دهکده رسیده بود با انتشار یک عکس ولوله‌ای نه تنها در بین شمشیربازی بلکه در کاروان ایران ایجاد کرد.

اگر چه او بلافاصله عکس خود را پاک کرد اما دیگر کار از کار گذشته بود. سوال اصلی این است که آیا فخری به عنوان سرمربی و پورسلمان به عنوان رئیس فدراسیون در دهکده در جریان این موضوع بود‌ند؟ آیا سرمربی این ملاقات را مصلحت می‌دانسته است؟ آیا این فرد که مدعی سرمربیگری تیم ملی هم بوده، نمی‌داند نباید اینگونه عمل کند؟

باید گفت قطعا ناداوری را می‌توان یکی از دلایل شکست سابر دانست اما نباید فراموش کرد که فدراسیون در این چند ماه اخیر چیزی نکاشته که بخواهد در پاریس برداشت کند‌. در عین حال مشخص شد رسانه‌ها دلسوز شمشیربازی بودند نه دشمن. دشمنان شمشیربازی کسانی بودند که شاید در دل فدراسیون بودند و با بی‌تدبیری باعث شدند که نه تنها همدلی در تیم وجود نداشته باشد بلکه در آوردگاه مهمی چون المپیک نتوانیم نتایج درخشانی کسب کنیم و بازهم باید برای 4 سال آینده حسرت بخوریم.

فخری: تیم ملی چند ماه سرمربی نداشت، کسی نپرسید چرا؟

نکته دیگری که نباید فراموش شود، عدم برگزاری رقابت انتخابی برای حضور شمشیربازان در المپیک بود. از ماه‌ها قبل شرایط به گونه‌ای پیش رفت که فرصت حضور احمدرضا شهمیری و نیما زاهدی، دو سابریست جوان در تیم وجود نداشت و تیم ملی از 6 ماه قبل بسته شده بود. در مورد شهمیری اعلام کردند که از سفارت اسپانیا ریجکت شده و در حالی که او در گرجستان بهترین نتیجه را گرفته بود و از گردونه حضور در تیم ملی کنار رفت.

نیما زاهدی هم به دلیل اینکه در یک مسابقه نتیجه خوبی نداشته، از تیم کنار گذاشته شد در حالی که اگر این ورزشکار در اردوهای خارجی حاضر می‌شد می‌توانست برای این تیم مثمرثمرتر باشد. همین فیکس شدن برخی از سابریست‌ها و عدم رقابت باعث شد که آنها تحت فشار نباشند و خروجی آن عدم نتیجه گیری در بازی مجارستان و فرانسه بود. همچنین برگزاری اردوی 50 روزه در پاریس با حضور همین نفرات نشان داد که درهای تیم ملی برای حضور در پاریس به روی دیگر ورزشکاران جوان بسته است چه بسا اگر یک جوان به جای یکی دو نفر از تیم اعزامی در پاریس حضور داشت حداقل یک امتیاز به دست می‌آورد.

انتهای پیام/