ایران - قطر از نگاه مربی لیگ برتری؛ از منطقه ۱۱ و ۱۴ درست استفاده کنیم می توانیم ببریم

در آستانه بازی تیم های ایران و قطر در چارچوب مرحله نهایی از مقدماتی جام جهانی 2026 از حمید عبداللهی، مربی ذوب آهن خواستیم تا شرایط ایران در بازی مقابل ازبکستان و قطر را برای ما تحلیل کند.

حمید عبداللهی:

مقابل ازبکستان بازی کردیم. تیمی که در آسیا به عنوان تیمی فیزیکی شناخته می شد. حالا با حفظ آن ویژگی فیزیکی که جغرافیای ازبکستان نیز در آن نقش داشته، در سالهای اخیر ویژگی های تاکتیکی نیز به آنها اضافه شده است. روی فوتبال پایه هم کار و سرمایه گذاری کرده اند. حالا ازبکستان هم از نظر فیزیکی و هم از نظر تاکتیکی قابل احترام است. در لیگ برتر ما هم بازیکنان ازبک حضور دارند.

تیم ملی ما ازبکستان را خوب تحلیل کرده بود و اگر 10 نفره نمی شدیم می شد 3 امتیاز بازی را کسب کرد. از نظر فیزیکی مقابل ازبکستان کم نیاوردیم. از نظر تکنیکی و تاکتیکی هم ازبکستان را کنترل کردیم.

اما بازی بعدی با قطر است که هم برای دوستداران فوتبال و هم برای تیم ملی پیروزی در این دیدار مهم است تا آن بازی قبلی در جام ملت ها را جبران کنند.

آرایش قطر اکثرا 2-4-4 یا همان 1-1-4-4 است. در حمله با آرایش اول بازی می کنند و هنگام دفاع آرایش دوم. فشاری روی توپ نمی آورد، پرس با شدت بالا انجام نمی دهد. فقط زمانی که بازیکن پشت به دروازه قطر باشد یا پاس رو به عقب بدهد، پرس می کنند اما در جریان بازی پرس شدیدی ندارند.

در زمان ساخت و توسعه حمله دو دفاع کنار قطر بالا بازی می کنند، دو مهاجم راس دارند و سه بازیکن هم پشت این دو مهاجم قرار می گیرند.

اکرم عفیف به عنوان بازیکن آزاد کمی عقب تر می آید و به خط هافبک جهت ایجاد برتری با اوورلود کردن کمک می کند. سیستم قطر حین بازی تبدیل می شود، گاهی با دو دفاع می مانند و باقی بازی می کنند. مثلا 2-4-4 به 1-4-3-2 تبدیل می شود یا 1-1-2-3-2، اینطور تغییر می دهند آرایش را تا نتیجه ای که می خواهند را بگیرند. معز علی به تنهایی در عمق دفاع حریف جایگیری می کند تا مدافعان مرکزی را به هم نزدیک یا خنثی کند تا باقی بازیکنان استفاده لازم را داشته باشند.

میزان استفاده قطر از کانال کناری چپ 43% است که فکر می کنم نشان می دهد بیشترین حمله را از سمت چپ دارند و از آنجا به یک سوم هجومی می آیند. این عدد برای سمت راست 39% است. آرایش تهاجمی آنها نامتوازن است. در سمت چپ با حضور اکرم عفیف برتری عددی ایجاد و مثلث سازی می کنند. لب خط اوورلود درست می کنند و به عمق تیم حریف می رسند. در کانال راست اما با زوج سازی سعی در ارسال توپ های درونگرا و برونگرا می کنند.

همانطور که در بازی ها دیدیم، نقطه ضعف اصلی تیم قطر فضای پشت دفاع کنار سمت راست شان است. در ضدحملات در آن نقطه فضای خطرناک را به ما می دهند. گفتم در حمله دو دفاع کنارش بالا بازی می کنند و فقط یک هافبک دفاعی عقب می ماند، پس فضاهای خطرناک خصوصا مناطق 11 و 14 را به ما می دهند.

همینطور در جناح چپ از فضای پشت سر عبدالکریم حسن هم می شود استفاده کرد. شناخت خوبی هم از او دارند بازیکنان تیم ملی. او در حمله بسیار خوب اضافه می شد و در کانال های درونی پرسپولیس و تیم ملی قطر هم خوب وارد می شود، یعنی نامتوازن بازی می کند.

با این حساب از فضای پشت دفاع های کنار و مناطق 11 و 14 می شود استفاده کرد. در بازی قبل هم چنین اتفاقی افتاد. باید از بازیکنانی در آن فضاها استفاده کنیم که قابلیت پا به توپ خوب و رد کردن بازیکن در یک در مقابل یک را داشته باشند.

در بازی قبل کمتر چنین چیزی را دیدیم، امیدوارم این بازی حل شود. در ضربات کرنر و ایستگاهی از فضای بین نقطه پنالتی و تیر دو مقابل قطر می شود خوب استفاده کرد.

در بازی مقابل ازبکستان فکر می کنم اگر در جناحین از بازیکنانی که توان برداشتن یک در مقابل یک را دارند، استفاده می کردیم، می توانستیم موفق تر باشیم و بازی را ببریم.

برای این بازی، تیم ملی کشورمون، کادر فنی و بازیکنان آرزوی پیروزی دارم. امیدوارم با این برد مردم کشور را خوشحال کنیم.