قهرمان بازی اینتر - بارسلونا؛ از شکست سرطان تا بلوگرانا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا

 فوتبال مدرن گاهی واقعاً طاقت‌فرساست. ترکیبی آزاردهنده از نابرابری مالی، تورنمنت‌های بی‌پایان، برنامه‌های مضحک مسابقات، هزینه‌های سرسام‌آور اشتراک‌های تلویزیونی، تئوری‌پردازان توطئه، گلایه های بی‌پایان مرتبط با VAR، وقت‌کشی‌های مداوم، شبیه‌سازی‌های آزاردهنده، تبلیغات پوششی آشکار برای چهره‌سازی کشورها و تلاش‌های شرم‌آور و ناکارآمد برای مقابله با نژادپرستی، همگی تقریباً تمام لذت بازی را از بین برده‌اند. اما نه همه‌اش را.

چون گاهی بازی‌ای پیش می‌آید که همه این رنج‌ها را ارزشمند می‌کند. گاهی مسابقه‌ای است که دوباره به تو یادآوری می‌کند چرا عاشق فوتبال شده‌ای. گاهی رقابتی برگزار می شود که هیچ وقت نمی خواهید این بازی به پایان برسد.   سه‌شنبه شب در سن‌سیرو، شاهد یکی از آن بازی‌ها بودیم.

اینتر میلان و بارسلونا یکی از به‌یادماندنی‌ترین نیمه‌نهایی‌های لیگ قهرمانان اروپا را برگزار کردند؛ دیداری حماسی با ۱۳ گل که در نهایت با برتری ایتالیایی‌ها به پایان رسید. این دو غول فوتبال اروپا بار دیگر در وقت قانونی به تساوی ۳-۳ رضایت دادند، نتیجه‌ای که تکرار دیدار هفته گذشته‌شان در اسپانیا بود که در آن نیز شش گل رد و بدل شده بود.

گل دقیقه ۸۷ رافینیا به نظر می‌رسید که یک کامبک تماشایی برای بارسا را کامل کرده، چرا که آن‌ها ابتدا دو گل از میزبان عقب افتاده بودند و حالا با گل مهاجم برزیلی ۳-۲ پیش افتادند تا در مجموع ۶-۵ جلو بیفتند.

با تمام این اتفاقات، بازی به وقت اضافه کشیده شد؛ جایی که فرانچسکو آچربی در وقت‌های اضافه گل تساوی را زد و سپس داویده فراتزی، بازیکن تعویضی اینتر، در دقیقه ۹۹ گل پیروزی‌بخش و سرنوشت‌ساز را به ثمر رساند.

آچربی؛ قهرمان سن‌سیرو

فرانچسکو آچربی زمانی به روزنامه گاتزتا دلو اسپورت گفته بود که "پارادوکس وحشتناک" زندگی‌اش این بود که: "اگر سرطان نمی‌گرفتم، در ۲۸ سالگی بازنشسته می‌شدم. بعد از شکست دادن سرطان، زندگی واقعی‌ام شروع شد و فرصت دوباره‌ای به من داده شد. "

حالا آچربی در ۳۷ سالگی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا به قهرمان تیمش تبدیل شد. گفتن اینکه او از این فرصت استفاده کرده، کم‌لطفی بزرگی است. به خاطر بیاورید که او در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش، پس از مرگ پدرش دچار اعتیاد به الکل شد و همین موضوع او را به پایان دوران حرفه‌ایش نزدیک کرده بود و یک استعداد در آستانه‌ی خداحافظی از فوتبال قبل از رسیدن به سن ۳۰ سالگی قرار گرفته بود.

او در مورد روزهای سخت عتیادش اعتراف کرده بود: "احساس پوچی می‌کردم و فوتبال برایم بی‌معنی شده بود. " اما با گل تساوی‌اش در وقت‌های اضافه سن‌سیرو، آچربی به همه یادآوری کرد که فوتبال هنوز چقدر می‌تواند مهم و زیبا باشد.