چگونه رامین رضاییان به «بزرگتر محترم» استقلال تبدیل شد؟

اگر تا دو سال پیش به خوشبین‌ترین هوادار فوتبال می‌گفتی رامین رضاییان یک روز به عنوان کاپیتان استقلال در کنفرانس مطبوعاتی در یک بازی آسیایی، کنار سرمربی آبی‌ها می‌نشیند و از همدلی و وفاق در تیم و تلاش برای پیروزی استقلال صحبت می‌کند، محال بود حرفت را باور کند.

سابقه حضور در پرسپولیس به علاوه ویژگی‌های شخصیتی رامین -که حتی بدون بازوبند کاپیتانی هم یکی از لیدرهای تاثیرگزار پرسپولیس در رختکن و درون زمین بود- باعث می‌شد چنین تصویری را هرگز در مخیله خود نگنجانیم. حالا حرف‌های خود رامین در مورد اینکه با هیچ رقمی حاضر نیست به استقلال برود، به کنار!

البته که فوتبال حرفه‌ای شده و همیشه بازیکنان زیادی بین این دو تیم بزرگ در رفت و آمد بودند، اما رسیدن به چنین جایگاهی که هواداران و کل خانواده تیم رقیب، تو را به عنوان یک «بزرگتر محترم» بپذیرند، کاری است که تنها از عهده رامین رضاییان برمی‌آید.

رامین در این جلسه حرف‌های زیادی زد؛ از جمله اینکه «بازی تخته را همه بلد هستند، روزی که تاس خوب برای‌تان نباشد، نمی‌توانید بازی را ببرید. مطمئناً به‌زودی نوبت جفت شش ساپینتو هم می‌شود و مطمئننم اتفاقات خوبی برای استقلال رقم می‌خورد. خواهشم از هواداران این است که از همه بازیکنان حمایت کنند و به تیم ما باور داشته باشند، چون ما یک خانواده هستیم. ما بازیکنان با همه وجود در زمین بازی می‌کنیم، گاهی اوقات آن نتیجه موردنظر کسب نمی‌شود و ناراحت می‌شویم و آن ناراحتی شاید یک تشنج‌هایی را در بازی ایجاد کند، اما مطمئناً در رختکن همه با هم رفیق و برادر هستیم.»

اما هیچ کدام این حرف‌های درست، به اندازه خود این اتفاق جذابیت نداشت. اتفاق یعنی حرف زدن به عنوان یک بزرگتر استقلال در آستانه یک دیدار بسیار مهم و از آن مهمتر، پذیرش این جایگاه از سوی بازیکنان مربیان و هواداران استقلال برای یک پرسپولیسی، که هرگز علاقه‌اش به این تیم را انکار نکرده و البته که عمل او آنقدر درون زمین با ارزش بوده که کسی دنبال لفاظی نباشد!

رامین رضاییان در عمل چیزی را ثابت کرد که خیلی‌ها فقط در حرف شعارش را می‌دادند. اینکه فوتبال حرفه‌ای شده و بازیکن باید به پیراهن هر تیمی را که می‌پوشد تعصب داشته و تمام تلاشش را برای موفقیت تیمش بکند. رامین در عمل، فصل قبل این واقعیت را اثبات کرد که برای استقلال کم نمی‌گذارد.

و چه کار درستی کردند استقلالی‌ها که او را پذیرفتند و اعتماد کردند و حالا از تجربه زیاد او برای موفقیت تیمشان استفاده می‌کنند. بدون پناه بردن به غوغاسالاری هواداری و شعارهای روی سکوها و این یک حقیقت همیشگی در فوتبال است که بازیکن خوب همه جا جا دارد.

همه به دنبال کیفیت فنی بازیکن و رفتار و شخصیت او درون و بیرون زمین هستند، نه کارنامه و سابقه‌اش که عضو کدام تیم بوده یا در جوانی و در مصاحبه‌ها چه گفته!