فررو و لوپس؛ معماران صعود آلکاراس به قله تنیس جهان

خوان کارلوس فررو و ساموئل لوپس نقش تعیین‌کننده‌ای در رساندن کارلوس آلکاراس به صدر رنکینگ جهانی ایفا کرده‌اند؛ جایگاهی ویژه که در تاریخ تنیس مردان، تنها اسطوره‌هایی چون نواک جوکوویچ، راجر فدرر، رافائل نادال و اندی ماری توانسته‌اند از آن عبور کنند.

این دو مربی اسپانیایی به پاس عملکرد درخشان خود، جایزه سالانه مربی سال ATP را از آنِ خود کردند؛ افتخاری که با توجه به موفقیت‌های چشمگیر شاگردشان کاملاً قابل انتظار بود. فررو و لوپس هدایت کارلوس آلکاراس، مرد شماره یک تنیس جهان را بر عهده دارند و دستاوردهای این تنیسور جوان در فصل اخیر به‌ روشنی گواهی بر کیفیت کار این زوج مربیگری است.

آلکاراس پیش از این نیز برای دومین بار در سه سال گذشته موفق شده بود جایزه بازی جوانمردانه «استفان ادبرگ» ATP را کسب کند و حالا با انتخاب مربیانش به‌ عنوان بهترین‌های سال، حلقه افتخارات تیم او کامل‌تر شده است. این موفقیت‌ها نشان می‌دهد که نه‌ تنها توانایی فردی آلکاراس، بلکه ساختار حرفه‌ای و هماهنگ تیم فنی او نیز در بالاترین سطح قرار دارد.

این تنیسور 22 ساله در فصل جاری 8 عنوان قهرمانی را به دست آورد؛ افتخاراتی که شامل دو گرنداسلم معتبر رولان گاروس و اوپن آمریکا، مسابقات مسترز مونت‌کارلو، رم و سینسیناتی و همچنین تورنمنت‌های سطح 500 در روتردام، لندن و توکیو می‌شود. آلکاراس همچنین برای دومین بار در دوران حرفه‌ای خود سال را در صدر رنکینگ جهانی به پایان رساند؛ نخستین‌بار در سال 2022 به این جایگاه دست یافته بود.

او با مجموع 12050 امتیاز پس از «چهار بزرگ» تاریخ تنیس یعنی جوکوویچ، نادال، فدرر و ماری نخستین بازیکنی است که در یک فصل موفق به کسب بیش از 12 هزار امتیاز می‌شود. آلکاراس این رکورد چشمگیر را تنها در 16 تورنمنت به دست آورد؛ آماری که بار دیگر نبوغ و ثبات او را برجسته می‌کند. رکورد مطلق این بخش همچنان در اختیار نواک جوکوویچ است که در سال 2015 با 16780 امتیاز در 16 تورنمنت فصلی تاریخی را رقم زد. با این حال، سن کم آلکاراس نشان می‌دهد که او سال‌های زیادی پیش رو دارد تا نه‌ تنها این رکورد، بلکه بسیاری از دستاوردهای بزرگ تاریخ تنیس را به چالش بکشد.

بی‌تردید، یکی از مهترین عوامل موفقیت آلکاراس در زمین مسابقه، سخت‌کوشی و پیشرفت مستمر او تحت هدایت خوان کارلوس فررو و ساموئل لوپس است. فررو به‌ عنوان سرمربی نقش راهبردی و کلان را ایفا می‌کند، هرچند در همه تورنمنت‌ها همراه آلکاراس نیست. در مقابل، لوپس اغلب به‌ عنوان مربی حاضر در مسابقات مسئول اجرای جزئیات فنی و تاکتیکی است و سهم او در پیروزی‌های آلکاراس بسیار پررنگ و غیرقابل انکار است. الگویی مشابه را می‌توان در همکاری یانیک سینر، تنیسور شماره دو جهان با مربیانش دارن کیهیل و سیمونه واگنوزی مشاهده کرد.

در فینال ATP در تورین، آلکاراس موفق شد با عملکردی قاطع جایگاه شماره یک جهان خود را در برابر فشارهای سینر حفظ کند؛ نتیجه‌ای که عملاً جایزه مربی سال را نیز برای فررو و لوپس قطعی کرد.

در این بین باید اشاره کرد که تداوم حضور آلکاراس در صدر رنکینگ تا حدی تحت تأثیر شرایط بیرونی نیز بوده است. محرومیت سه‌ ماهه یانیک سینر به دلیل پرونده دوپینگ سال گذشته فضای رقابتی را تا حدی تغییر داد. با این حال، آمار رویارویی‌های مستقیم نشان می‌دهد که آلکاراس در فصل 2025 با نتیجه 4 بر 2 و در مجموع دوران حرفه‌ای با حساب 10 بر 6 از سینر پیش است. سینر در ماه فوریه چند تورنمنت کوچک و همچنین چهار مسابقه مسترز مهم در ماه‌های مارس و آوریل از جمله ایندین‌ولز و میامی را از دست داد. این احتمال وجود دارد که اگر او در این رقابت‌ها حضور داشت، امتیازهای لازم برای تصاحب رتبه اول جهان را تا پایان فصل به دست می‌آورد.

با وجود تمام این موفقیت‌ها، آلکاراس هنوز جای پیشرفت قابل توجهی در بازی خود دارد؛ به‌ ویژه در زمین‌های سخت و به‌ خصوص سالن‌های سرپوشیده. در مقاطع پایانی فصل، او در این نوع زمین‌ها گاهی بی‌ثبات ظاهر شد و برای حفظ برتری خود در رنکینگ ATP با دشواری‌هایی مواجه گردید؛ تا جایی که فاصله امتیازی قابل توجهی را که در پاییز با سینر ایجاد کرده بود، تقریباً از دست داد.

با این حال، روند کلی نشان می‌دهد که کارلوس آلکاراس همچنان در مسیر تکامل قرار دارد و به‌ طور مستمر در حال بهبود جنبه‌های مختلف بازی خود است. مربیان او نیز به‌ خوبی از اهمیت رقابت مستقیم با یانیک سینر آگاه‌ هستند. آنها پیش از مسابقات آزاد آمریکا تمرکز ویژه‌ای روی آماده‌سازی آلکاراس برای این رویارویی داشتند؛ تلاشی که در نهایت به پیروزی قاطع و تا حد زیادی غافلگیر کننده کارلوس انجامید. در حالی که سینر به‌ عنوان مدعی اصلی قهرمانی وارد نیویورک شده بود، آلکاراس در فینال عملاً هیچ فرصتی به او نداد و به پیروزی رسید.

خوان کارلوس فررو پس از این قهرمانی گفت: ما حدود 15 روز تمرین فشرده داشتیم و روی عناصری تمرکز کردیم که می‌توانست به ما در شکست دادن یانیک کمک کند. می‌دانیم که سینر همیشه در زمین‌های سخت بسیار خطرناک است. این تمرین‌ها به کارلوس کمک کرد تا دقیقاً بداند روی چه چیزهایی باید کار کند. ما مسابقات قبلی را بارها تماشا کردیم، جزئیات را تحلیل کردیم و برای هر بخش برنامه داشتیم. کارلوس در فینال صد درصد توانش را گذاشت. تصمیم گرفت دائماً رو به جلو بازی کند و فشار بیاورد که این یکی از عوامل کلیدی پیروزی بود. ما همیشه درباره لذت بردن از بازی، دوری از استرس و بازی جسورانه با او صحبت می‌کنیم و فکر می‌کنم این ویژگی برای او طبیعی‌تر از بسیاری از بازیکنان دیگر است.

هدف اصلی آلکاراس اکنون فتح گرنداسلم بعدی است؛ هدفی که برای تحقق آن باید در ژانویه و در مسابقات آزاد استرالیا به قهرمانی برسد، تورنمنتی که سینر دو دوره اخیر آن را فتح کرده است. به احتمال زیاد، فررو و لوپس از همان رویکرد تحلیلی و تمرینی که آلکاراس را به قهرمانی اوپن آمریکا رساند، برای آماده‌سازی او استفاده خواهند کرد. تیم آلکاراس دچار خودرضایتی نشده و همواره در پی یافتن راه‌هایی تازه برای ارتقای سطح بازی است؛ رویکردی که می‌تواند در آینده عناوین بیشتری از ATP را برای این تنیسور اسپانیایی به ارمغان بیاورد، به‌ ویژه اگر او بتواند در زمین‌های سخت که هنوز چالش‌برانگیزترین سطح برای آلکاراس محسوب می‌شوند، پیشرفت چشمگیری داشته باشد.

انتهای پیام/