استقلال با فوتبالى شسته، رُفته

 مراد از خوب، اینجا، زیاد دویدن و در همه جهات دویدن است! دویدن قابل تحسین استقلال">استقلال که بیش از ٩٠ دقیقه هم به طول انجامید و دقایق اضافى مسابقه را شامل شد، از سرعت کافى هم برخوردار بود! هم سرعت حرکت دادن به توپ، هم سرعت جابه‌جایى بازیکنان، چه با توپ و چه بى‌توپ!
هر سه گل استقلال، محصول «باز» بازى کردن بود و حاصل استفاده از تمام پهنه زمین! دفاع فجر سپاسى، سرانجام در دقایقى، مجبور شد به از دست دادن تمرکز و تجمع دفاعى خود و سپس تسلیم برابر سرعت و همه‌جانبگى در عملیات رو به دروازه حریف!
آرى استقلال، حالا نزدیکتر از همیشه شده است به تیم آقاى استراماچونى! تیمى که قادر است فاز عملیات دفاعى را در آن، تبدیل کند به عملیات هجومى و تیمى که قادر است در محوطه حریف، حفظ توپ کند و به پاسکارى بپردازد تا صاحب فرصت ٣ گل و بیشتر شود!
در جام حذفى، استقلال را جور دیگرى می‌بینیم! تیمى که فوتبالش را شسته، رُفته بازى می‌کند!
جمعى به آقاى فتحى مشغول و...
در استقلال، اتفاق نوپدید و دیگرى هم در حال رخ دادن و نتیجه‌بخش بودن است!
پدیده نو، عبارت است از مشغول شدن همگانى به جناب فتحى و سعى کردن براى کلنجار رفتن با ایشان و لق کردن صندلى زیر پایش! بخش فنى استقلال، با این ترتیب و تحت تأثیر این دوگانه (هواداران- فتحى) فرصتى به دست می‌آورد که مغتنم است و مجالى می‌دهد که تیم استقلال، قدرت و جریان تیمى بیشتر و شاداب‌ترى به دست آورد و با تیمیت افزون‌ترى وارد زمین شود! قدرت تیمى استقلال، در این دایره، صاحب قدرتى می‌شود که در چرخه «خودبه‌خودى» و جنبش درونى، قابلیت تعریف و باز تعریف پیدا می‌کند! تیم استقلال، با مشغول شدن به دعواى «زیور و کشور» گونه خویش است که مجال پیشرفت فنى و حرکت روبه جلو را به دست آورده! فرد، فرد استقلال، در دایره خواست و اراده تیمى خود، به قدرتى دو برابر دست پیدا مى‌کند! گویى که مشغول شدن توأم با سکوت مدیریت استقلال، همان گم شده‌ای است که این تیم در پى اش بود!
دعوا با فتحى، استراماچونى را واجد قدرتى کرده است که براى تحول در بازى استقلال لازم بود! فوتبال این تیم، شکل بهتر و قیافه مطلوب‌ترى را به خود می‌گیرد!
اتفاقى که حق تکرار ندارد
جام حذفى، به مثابه قدرتى درونى و هنوز آزاد نشده، وظیفه «خود باورمندى» را در تمام فوتبال رقابتى ایران به جریان می‌اندازد! در جام حذفى است که در یک عصر و یک بعد از ظهر، تیم یحیى گل‌محمدى، شهر خودرو، تیم منصوریان، ذوب‌آهن و تیم سایپا، حذف می‌شوند! در جام حذفى است که حادثه پشت حادثه رخ می‌دهد! حوادثى که هیچ هم بعید نیستند ولى، کار هر روز هم نیستند!
در جام حذفى، گاهى، قدرت بالقوه فوتبال ایران، خود را به قدرت بالفعل نزدیک می‌کند! در جام حذفى، ارزش‌هاى فنى و مهارتى فوتبال ایران، بیشتر از هر مجال دیگرى معلوم و آشکار می‌شود و قابل احترام بیشترى هم!
در جام حذفى است که شاهد جمع اضداد می‌شویم! هم استقلال خوب بازى کردن را در دستور کار خود قرار می‌دهد و هم گل‌ریحان کرج و فجرسپاسى شیراز! هم مسجدسلیمان با ایده‌های بلند مهدى تارتار و هم شاهین بوشهر، در مصاف با سایپاى تهران!
در جام حذفى است که معلوم‌مان می‌شود، بازى «نصفه و نیمه» تیم ملى برابر بحرین، اتفاقى بیش نبود! اتفاقى که نباید تکرار شود! اتفاقى که هر سال، یک‌بار می‌تواند رخ دهد و نه زیادتر!
جام حذفى، جام ابراز لیاقت‌هاست! جام دویدن‌هاى بیشتر! جام ادغام و یکى شدن لیاقت‌هاى آشکار و پنهان فوتبال ایران که برابرى استعدادهاى واقعاً و هنوز موجود را، معلوم که هست، معلوم‌تر می‌کند!