استقلال پز عالی با جیب خالی

۱- بیایید پیش خود سبک و سنگین کنیم. از گیج بودن و سر به هوا بودن خارج شویم. نه نیازی به درشت‌گویی است و نه زبان‌بازی! استقلال در ظلمانی‌ترین دوران خود- به لحاظ کمبود بازیکن جایگزین- به‌سر می‌برد. بدون هیچ تردیدی مشکل وجود دارد و دیگر تحمل سنگینی این بار امکان‌پذیر نیست! باید با هم فروتن باشیم و شجاع، چون برای فروتن بودن، شجاعت لازم است. استقلال با مشکلات ناراحت‌کننده‌ای که دارد، خوشبختانه جسمش هنوز سالم است؛ اما روحش آزرده‌خاطر است و همین 
استقلال باخت؛ چون تا کی و کجا می‌توان با دست خالی، دست «پر» از میدان خارج شد؟
استقلال باخت؛ چون ته جیب «خالی»، پز «عالی»، همین است!
استقلال باخت؛ چون بازی‌های بزرگ ابزار و امکانات بزرگ می‌خواهد.
استقلال باخت؛ چون هنوز نمی‌داند؛ دو دو تا، چهار تا می‌شود، نه یکی کم و نه یکی بیش!
استقلال باخت؛ چون...
۲- حرکات و رفتار ارسلان مطهری، بیش از اندازه چابک و فرز است و خیلی زود خود را در ردیف آن دسته از بازیکنان پر از حرارت درآورد که وقتی به دروازه حریف نزدیک می‌شوند، عطش سیری‌ناپذیری برای گلزنی دارند. این طرز رفتار در میدان، ظرافت مخصوص این نوع از بازیکنان است. حالا با موقعیتی که او دارد، شاید فرهاد مجیدی را به اتخاذ سیستمی جدید در استقلال ترغیب کند.

وقتی روزبه، به خط میانی کوچ کرد، دفاع استقلال به چنین وضعی دچار شد؛ یک میدان وسیع، با تعداد فراوانی راه‌های دخول و تعداد فراوانی راه‌های گریز!
با انبوهی از چشمان از حدقه درآمده، الاهلی دو بار از عمق دفاع استقلال رد شد و دروازه حسینی را فتح کرد. در مثلث دانشگر، بودروف و طاهرخانی، آنقدر فضا و حفره دیدیم، که بخت با ما یار بود که الاهلی «مرد» گل‌های بیشتر نبود.

۴- استقلال با اینکه خالی از «هیچ» است، اما عاشق جنگیدن است... عاشق کم نیاوردن... عاشق پا پس نکشیدن...
حس و غریزه شجاعت که در استقلال نهادینه شده، قابل ستایش است و ستودنی.
آن‌ها کاری به بی‌پولی، به بی‌مدیریتی، بی‌بازیکنی و خیلی از «بی»‌های دیگر ندارند! پسران آبی وقتی پا به میدان مسابقه می‌گذارند، شجاعت در جنگیدن در ساق‌های بازیکنان این تیم متبلور می‌شود. افتخار به این «استقلال» برای استقلالی‌ها از اوجب واجبات است!