آیا فدراسیون درخشش بنیامین فرجی را نادیده خواهد گرفت؟

 رقابت‌های انتخابی تیم ملی تنیس روی میز مردان ایران پس از سه روز رقابت فشرده میان ۱۴ بازیکن برتر کشور در بابل به پایان رسید. در پایان این مسابقات، نیما عالمیان با کسب ۲۱ امتیاز عنوان قهرمانی را از آن خود کرد، امیرحسین هدایی با ۲۰ امتیاز در جایگاه دوم ایستاد و سیدمحمد موسوی طاهر نیز با ۱۸ امتیاز مقام سوم را به دست آورد.

 دو بازیکن نخست رقابت‌های انتخابی به همراه نوشاد عالمیان، ترکیب سه‌نفره ایران در مسابقات کشورهای اسلامی را تشکیل خواهند داد. همچنین سه نفر برتر انتخابی تیم ملی به همراه نوشاد عالمیان، چهار بازیکن اعزامی به رقابت‌های قهرمانی بزرگسالان آسیا خواهند بود. اما در همین میان، یک نکته کلیدی نباید از چشم دور بماند؛ بنیامین فرجی پدیده ۱۶ ساله تنیس روی میز ایران که توانست دقیقاً به اندازه موسوی طاهر نفر سوم جدول ۱۸ امتیاز کسب کند.

فرجی در شرایطی موفق به این عملکرد درخشان شد که با حریفانی روبه‌رو بود که در مواردی بیش از ۱۰ سال از او بزرگ‌تر و باتجربه‌تر بودند. این بازیکن نوجوان نه‌تنها از لحاظ فنی چیزی کمتر از رقبا نداشت بلکه با شهامت و انگیزه‌ای مثال‌زدنی در این رقابت‌ها ظاهر شد و در قامت یک قهرمان واقعی جنگید. از سوی دیگر وقتی امتیاز یک بازیکن نوجوان با نفر سوم جدول یکسان است، طبیعی است که انتظار برود در تصمیم‌گیری نهایی برای اعزام به قهرمانی آسیا، نگاهی دوباره و دقیق‌تر صورت گیرد.

نکته مهم در خصوص بنیامین فرجی، فقط امتیاز مشابه با نفر سوم نیست، بلکه مسیری است که او تا رسیدن به این سطح طی کرده. عملکرد او در این سن‌وسال، در مقابل بازیکنان بزرگسال، نشان از توانایی بالقوه‌ای دارد که می‌تواند تا سال‌ها برای تیم ملی افتخارآفرینی کند. بهره‌گیری از چنین استعدادی در میادین بین‌المللی نه‌تنها یک تصمیم هوشمندانه فنی خواهد بود، بلکه نشانه‌ای روشن از رویکرد آینده‌نگر در سیاست‌گذاری ورزش قهرمانی کشور است.

اینکه فرجی، تحت هدایت پدرش به‌عنوان مربی اختصاصی، توانسته به سطحی از آمادگی برسد که در رقابت با برترین‌های کشور امتیازی برابر با نفر سوم کسب کند، به خودی خود شایسته قدردانی است. اکنون این پرسش مهم مطرح می‌شود که اگر چنین استعدادی، با چنین عملکردی، در ترکیب تیم اعزامی به آسیا قرار نگیرد، پس چه زمانی قرار است در میادین بزرگ دیده شود؟

حضور بنیامین فرجی در ترکیب تیم اعزامی به قهرمانی آسیا می‌تواند پیامی مهم برای نسل جوان تنیس روی میز ایران باشد؛ پیامی از جنس امید، توجه، و پاداش به تلاش بی‌وقفه. در حالی که فاصله‌ای میان امتیاز او و نفر سوم وجود ندارد، تصمیم نهایی می‌تواند مسیر آینده این استعداد درخشان را هموارتر یا سخت‌تر کند. اکنون زمان آن است که کمیته فنی با نگاهی واقع‌بینانه، در ترکیب نهایی تجدید نظر کرده و فرصتی طلایی را به بازیکنی بدهد که هم‌اکنون شایستگی‌اش را ثابت کرده است.

انتهای پیام/