ایلیا توپوریا: آیا ستاره گرجی-اسپانیایی UFC به قهرمانی نزدیک است؟

 ایلیا توپوریا یکی از ستاره‌های پرسر‌و‌صدای این روزهای UFC است؛ مبارزی که به سرعت به صف مدعیان اصلی پیوسته و حتی به جایگاه نخست رده‌بندی پوند به پوند (P4P) نیز رسیده است؛ البته این جایگاه ممکن است موقتی باشد؛ تا زمانی که اسلام ماخاچف مبارزه بعدی خود را انجام دهد اما نمی‌توان انکار کرد که توپوریا حالا یکی از چهره‌های اصلی سازمان محسوب می‌شود.

کمتر از پنج سال پیش، این مبارز گرجی - اسپانیایی هنوز حتی یک‌بار هم پا به قفس UFC نگذاشته بود اما اکنون، نام او در مرکز توجه هواداران، رسانه‌ها و تحلیلگران قرار دارد. با این حال، همچنان برخی بر این باورند که توپوریا هنوز با چالش واقعی مواجه نشده و مسیر او تا اینجای کار، نسبتاً هموار بوده است.

شروعی پرفروغ، اما بدون آزمون‌های جدی
6 مبارزه اول توپوریا در سطح حرفه‌ای نشان از استعداد و توانایی ذاتی او داشت. او در تمامی این مبارزات با عملکردی تهاجمی و بی‌رحمانه، رقبایش را پیش از پایان راند اول متوقف کرد اما باید توجه داشت که کیفیت و سطح فنی حریفانش در این بازه، چندان بالا نبود و نمی‌توان آنها را ملاک دقیقی برای سنجش ظرفیت واقعی توپوریا در سطح جهانی دانست. افزون بر آن، در همین مقطع، او میان دو وزن سبک‌وزن و پر‌وزن در رفت‌و‌آمد بود و همیشه موفق به مدیریت وزن‌کشی نمی‌شد. در سازمان Cage Warriors، توپوریا حتی تا آستانه کسب کمربند قهرمانی نیز پیش رفت اما به دلیل ناتوانی در رسیدن به وزن مجاز، با وجود پیروزی، بدون کمربند قفس را ترک کرد. همین موضوع نیز پرسش‌هایی درباره حرفه‌گرایی، انضباط و ثبات او در آن مرحله از کارنامه‌اش ایجاد کرد.

صعود به دسته پر‌وزن و جلب توجه UFC
پس از این دوره، توپوریا تصمیم گرفت به دسته پر‌وزن مهاجرت کند و در سازمان Brave CF دو مبارزه موفق انجام داد. نکته مهم این مرحله، تثبیت جایگاه او به عنوان یک «تمام کننده» قهار بود. او هر دو مبارزه را با ناک‌اوت در راند اول به پایان رساند و این عملکردها، توجه برگزارکنندگان UFC را به خود جلب کرد.

UFC در ادامه با او قرارداد بست؛ سازمانی که بسیاری آن را بهترین لیگ مبارزه آزاد در سطح جهان می‌دانند اما در آن زمان، هنوز تردیدهایی وجود داشت. آیا رکورد 8 پیروزی بدون شکست او واقعاً نشان‌دهنده سطحی جهانی و آماده برای ورود به جدی‌ترین رقابت‌ها بود؟ واقعیت این است که تا آن زمان، توپوریا با رقیب بزرگی در سطح جهانی مواجه نشده بود.

آغاز دوران UFC؛ مواجهه با آزمون‌های سخت
نخستین حضور توپوریا در UFC در برابر یوسف زلال رقم خورد. این مبارزه با وجود پیروزی او، متفاوت از مبارزات پیشینش بود. برای نخستین‌بار، او نتوانست حریف را پیش از پایان زمان قانونی متوقف کند و مجبور شد مبارزه‌ای کامل و سه راندی را پشت سر بگذارد. البته پیروزی با رأی متحد داوران به دست آمد اما این مبارزه نخستین تجربه واقعی او از مبارزه‌ای طولانی و فیزیکی بود.

احساس توپوریا پس از این مبارزه، نشان از نارضایتی داشت. او که عادت به پیروزی‌های سریع و بی‌رحمانه داشت، این‌بار مجبور شد تا پایان مبارزه، انرژی خود را حفظ کرده و تاکتیکی‌تر ظاهر شود. این تجربه تلنگری بود برای او تا برای ادامه مسیر خود در UFC، سطح تمرکز و استقامتش را بالا ببرد. و چنین هم شد. پس از این، مجموعه‌ای از پیروزی‌های قاطع از راه رسید. توپوریا، دیمون جکسون را ناک‌اوت کرد، رایان هال را با حملاتی شدید شکست داد و جی هربرت را با ضربه‌ای سنگین از پای درآورد. پس از آن، در مبارزه‌ای فنی‌تر، موفق شد برایس میچل را با یک سابمیشن مثلثی تسلیم کند؛ حرکتی که تسلط او در زمین و گراپلینگ را به خوبی به نمایش گذاشت.

مبارزه با جاش امت: نخستین گام به سوی مدعی بودن
یکی از جدی‌ترین آزمون‌های دوران حرفه‌ای توپوریا، مبارزه با جاش امت بود؛ مبارزی آمریکایی با قدرت ضربه بالا و سابقه‌ای قابل احترام. این مبارزه نه‌ تنها به عنوان «مبارزه شب» شناخته شد، بلکه نشان‌دهنده بلوغ تاکتیکی توپوریا نیز بود. او توانست امت را تحت فشار قرار دهد و در عین حال، از خطر ضربات مرگبار او دوری کند. با اینکه مبارزه به راندهای نهایی کشیده شد و با تصمیم داوران به پایان رسید اما پیروزی قاطع توپوریا، موقعیت او را به عنوان یک مدعی واقعی تقویت کرد. با این حال، هنوز برخی معتقد بودند که او نیاز دارد در برابر چهره‌های بزرگ‌تری قرار گیرد تا شایستگی‌اش برای کمربند قهرمانی به‌ طور کامل اثبات شود.

قهرمانی مقابل ولکانوفسکی؛ پیروزی در زمان مناسب یا در برابر مردی شکست‌خورده؟
نخستین مبارزه قهرمانی توپوریا در برابر الکساندر ولکانوفسکی، اتفاقی تاریخی در دوران حرفه‌ای او بود اما این مبارزه نیز بدون حاشیه نبود. ولکانوفسکی پیش از این، دو شکست پیاپی از اسلام ماخاچف تجربه کرده بود و در یکی از آنها با ناک‌اوتی شدید روبرو شده بود. بسیاری از تحلیل‌گران معتقد بودند که ولکانوفسکی دیگر در اوج نبود و توپوریا در بهترین زمان ممکن با او روبرو شد. با این حال، عملکرد توپوریا در این مبارزه کم‌نقص و مسلط بود. او موفق شد مبارزه را تحت کنترل خود درآورد و با عملکردی حساب‌ شده، کمربند قهرمانی را از آنِ خود کند. اما این پیروزی نیز نتوانست تردیدهای موجود درباره مسیر صعودی او را به طور کامل از میان بردارد. حتی خود توپوریا نیز آشکارا از این موضوع ناراحت بود که چنین برد بزرگی، آن‌طور که باید و شاید مورد تمجید قرار نگرفت.

مکس هالووی و چارلز اولیویرا؛ گام‌هایی به سوی اعتبار یا تکرار الگوی گذشته؟
مبارزه بعدی توپوریا مقابل مکس هالووی، یکی از سرشناس‌ترین چهره‌های تاریخ UFC بود اما هالووی نیز دیگر آن مبارز بی‌رقیب سال‌های گذشته نبود. او پیش از این، هفت بار شکست خورده بود و مبارزانی چون پویریه و ولکانوفسکی او را مغلوب کرده بودند. حتی برخی معتقد بودند که هالووی دیگر فقط برای دریافت چک‌های سنگین وارد قفس می‌شود، نه برای قهرمانی. با این حال، توپوریا با مهارتی تحسین‌برانگیز، توانست هالووی را در همان زمینه‌ای که همیشه در آن برتری داشت، یعنی مبارزه ایستاده مغلوب کند. این پیروزی از نظر فنی بسیار ارزشمند بود اما برخی همچنان آن را کافی نمی‌دانستند. در ادامه، مبارزه با چارلز اولیویرا، قهرمان پیشین دسته سبک‌وزن، برگزار شد. اولیویرا در 4 مبارزه اخیر خود تنها دو پیروزی به‌ دست آورده بود و با سن 35 سال، دیگر آن برتری فنی همیشگی را نداشت. با اینکه توپوریا موفق شد با ناک‌اوت کار را تمام کند اما باز هم تردیدهایی در مورد کیفیت واقعی این برد مطرح شد.

منتقدان سرسخت: تساروکیان و پیمبلت چه می‌گویند؟
منتقدانی مانند آرمان تساروکیان معتقدند که توپوریا هنوز با رقبا و مبارزانی که در اوج هستند روبرو نشده است:  او باید با من یا اسلام مبارزه کند. کسی که کشتی‌اش بی‌نظیر است و در اوج قرار دارد. او با ولکانوفسکی مبارزه کرد، اما آن ولک، همان مبارز گذشته نبود.

از سوی دیگر، پدی پیمبلت دشمن سرسخت و رقیب پرحاشیه توپوریا نیز گفته است: ایلیا یکی از آسان‌ترین مسیرها برای رسیدن به قهرمانی را طی کرد. او با چه کسانی مبارزه کرد؟ رایان هال؟ برایس میچل؟ جاش امت؟ این یکی از راحت‌ترین راه‌هایی بود که تا به حال دیده‌ام. اگر من هم چنین مسیری داشتم، حالا قهرمان بودم.

پایان؟ یا آغاز چالشی واقعی؟
با وجود تمام انتقادها، نمی‌توان منکر شد که توپوریا تمامی مبارزانی را شکست داده که سازمان UFC مقابل او قرار داده است. حالا، او به جای آن‌که منتظر رقبای تعیین‌ شده بماند، خود در حال تعقیب بزرگ‌ترین نام‌هاست. مبارزه احتمالی با اسلام ماخاچف می‌تواند سرنوشت جایگاه نخست رده‌بندی P4P را تعیین کند؛ نبردی که نه‌ تنها قهرمان بعدی را مشخص خواهد کرد، بلکه پاسخ نهایی به این پرسش خواهد بود که  ایلیا توپوریا افسانه‌ای در حال پردازش است یا تنها یک خوش‌شانس با مسیر آسان؟

انتهای پیام/