کلید موفقیت نکونام در استقلال چیست؟

استقلال به عنوان تهاجمی‌ترین تیم لیگ بیست و دوم و دارنده بهترین خط حمله مسابقات، حالا سرمربی‌ای را روی نیمکت خود می‌بیند که نمایش تیم‌های قبلی تحت هدایت او، شباهتی به آنچه استقلال ساپینتو ارائه می‌کرد، نداشت.

اگر دوره حضور نکونام در نساجی و خونه‌به‌خونه بابل را به واسطه لزوم عملکرد نتیجه‌گرایانه در لیگ یک برای صعود به لیگ برتر فاکتور بگیریم، کاپیتان اسبق تیم ملی در فولاد خوزستان هم معمولا به نمایشی واکنشی در برابر تیم‌های قدرتمندتر(به لحاظ اسکواد) معروف شده بود و البته که به خوبی هم توانسته بود با این سبک از بازی، نتایج مورد انتظار خود و البته فراتر از تصور کارشناسان را کسب کند.

به‌طور مثال نکونام در لیگ بیست و یکم سپاهان پرمهره و هجومی نویدکیا را در اهواز سه‌گله کرد، در لیگ بیست و دوم توانست سپاهان مورایس را در اصفهان و پرسپولیس گل‌محمدی را در اهواز شکست دهد و حتی به سرخابی‌های پایتخت در آزادی نبازد.

مدلی از بازی که شاید بسیاری آن را تحت تاثیر جدی دوران بازی نکونام زیر نظر کارلوس کی‌روش بدانند اما توجه به این نکته که کی‌روش در تیم ملی با جمع کثیری از ستاره‌های تهاجمی ایران آن مدل از بازی را ارائه می‌داد و نکونام در فولاد با چند پنجره بسته و بازیکنان محدود، باعث می‌شود این فرضیه الگوبرداری نکونام از کی‌روش تا حدود زیادی کنار برود.

اما آنچه که باعث می‌شود حضور نکونام در استقلال را نقطه عطف دوران مربیگری یکی از شاخص‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران بدانیم، نشستن او روی نیمکت یک تیم ذاتا مدعی است. جایی که نکونام برای اولین بار سرمربی تیمی است که هوادارانش فارغ از محدودیت‌های مالی، اسکواد و امکانات، فقط به قهرمانی راضی هستند و این همان موضوعی است که البته نکونام بهتر از هرکسی به آن واقف است.

او در استقلال بازیکنان به‌مراتب باکیفیت‌تری در اختیار خواهد داشت، حمایت هواداران روی سکو را پشت خود می‌بیند و قطعا ابزار ارائه بازی تهاجمی را هم در اختیار خواهد داشت.

حالا زمان آن رسیده تا نکونام توانایی‌های خود در گرفتن بازی کنش‌گرا از شاگردانش را هم به رخ فوتبال ایران بکشاند. او که پیشتر نشان داده می‌تواند بازیکنانش را مانند بازیکنان ویدیو‌گیم‌های فیفا در زمین حرکت بدهد، احتمالا در فصل آینده کمی از اعمال محدودیت‌هایش در شعاع حرکتی بازیکنان را با واگذاری اختیارات برای نشان دادن خلاقیت‌های آنها تاخت می‌زند.

اما نمی‌شود از فرصت مناسب نکونام در مقطع کنونی هم گذر کرد. او درست پس از سرمربی‌ای روی نیمکت استقلال می‌نشیند که فوتبال سراسر تهاجمی‌اش به کسب جام منجر نشده و حالا هواداران استقلال به او برای رساندن بازی استقلال به تعادلی از فوتبال نتیجه گرایانه آبی‌ها با مجیدی و نمایش تماشاگرپسند تیم با ساپینتو، فرصت کافی را خواهند داد.