مدیرانی که فقط جلوی «وزارت» پاسخگو هستند

در نگاه اول مخاطب فکر می‌کند این دسته از مدیران چقدر «پاسخگو» هستند و چقدر خوب با دل شیر به میان معترضان می‌روند و آن‌ها را آرام می‌کنند، اما مسلماً اگر آن‌ها مدیران پاسخگویی بودند، به رسانه‌ها هم جواب می‌دادند چرا که رسانه‌ها به خاطر همان مردم معترض کار می‌کنند و اگر به مدیری زنگ می‌زنند، در راستای نیاز مخاطب و هواداران است وگرنه شخص مدیران که جذابیتی برای مردم ندارند و این فوتبالیست‌ها هستند که میان مردم محبوبند.

مدیری که سال تا سال تلفن همراهش را جواب نمی‌دهد و فقط با رادیو و تلویزیون حرف می‌زند که بیشتر دیده شود (آن هم وقتی خودش صلاح می‌داند) ناگهان به وقت تجمع اعتراض‌آمیز هواداران جلوی وزارت ورزش به میان آن‌ها می‌رود و یک عده عناصر وابسته و حقوق‌بگیر هم می‌گویند به‌به، چه مدیر جسور و پاسخگویی! ماجرا، اما این است که مدیران عزیز نمی‌خواهند از وزارت ورزش «حرف» بشنوند و خود وزارت هم که عَلَم بی‌طرفی را بلند می‌کند و به غلط هنوز متولی پرسپولیس و استقلال است، نمی‌خواهد متهم به رنگی بودن شود. خیلی وقت‌ها البته اعتراضات مردم درست است و خیلی وقت‌ها غلط. گاهی عده‌ای پول می‌گیرند و گاهی جریان اعتراض را بوقچی‌های وابسته به این و آن هدایت می‌کنند، اما هرچه هست پاسخگو بودن مدیران فقط یک ژست تبلیغاتی است و البته در راستای حفظ صندلی، وگرنه جا‌های دیگر (به جز جلوی درِ ورودی وزارت) همین مدیران هرگز پاسخگوی مطالبات هواداران و سؤالات رسانه‌های گروهی نیستند.